ارزیابی پتانسیل های اکوتوریسمی شهرستان ایذه

سفر وتفریح به عنوان یکی ازنیازهای زندگی می تواند درپالایش روح و روان انسان تاثیرات عمیقی ازخود بجا بگذارد،به گونه ای که دربسیاری ازموارد می تواند سلامت روانی انسان را تضمین نماید .صنعت گردشگری درسال های اخیربه عنوان یکی ازجنبه های مهم اقتصادی دربسیاری ازکشورها نقش آفرین شده است ؛دراین بین اکوتوریسم علاوه بر جنبه های اقتصادی آن،زمینه ی پیوند انسانِ بریدهِ ازطبیعت را با محیط اطراف خود فراهم می آورد ومنجربه تعامل انسان با محیط می شود .یکی ازضرورت های توسعه ی صنعت گردشگری بررسی ظرفیت های منطقه ای آن در راستای توسعه ی هرچه بیشتر آن می باشد؛ دراین میان موضوع ارزیابی می توانداز جایگاه بالایی دراین امربرخوردار باشد .هدف از این تحقیق ارزیابی پتانسیل های اکوتوریستی شهرستان ایذه درراستای توسعه ی صنعت اکوتوریسم می باشد . شناخت وضع موجود،ارزیابی نقاط قوت و ضعف،فرصت ها وتهدید های اکوتوریسم وارائه راهبرد هایی جهت توسعه ی اکوتوریسم ازدیگر اهداف این پژوهش می باشد . پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و روش تحقیق آن توصیفی- تحلیلی و پیمایشی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات ترکیبی از روش های اسنادی و میدانی است . جامعه ی آماری پژوهش مورد نظرعلاوه برساکنان بومی ، گردشگران وارده به منطقه وکارشناسان حوزه های ستادی درسطح منطقه و استان بوده است.دربخش ساکنان بومی براساس فرمول کوکران تعداد384 پرسشنامه ، دربخش جامعه آماری مربوط به گردشگران تعداد 100 پرسشنامه ازگردشگران ورودی به محل تکمیل شدودرجامعه ی آماری کارشناسان تعداد 25 پرسشنامه مورد بررسی قرارگرفت . پس ازتهیه پرسشنامه ها ، داده ها به نرم افزار spss داده شدوبرای تهیه جداول ونمودارها ازنرم افزار excel استفاده شد .جهت ترسیم وخروجی نقشه ها ازنرم افزارarc gis وبرای تحلیل داده ها ازمدل swot استفاده شده است .تجزیه و تحلیل اطلاعات گرد آوری شده در دو بخش توصیفی و استنباطی انجام شده وبرای تقویت نتایج از آزمون t تک نمونه ای استفاده شده است . نتایج نشان می دهد که در منطقه مورد مطالعه گویه های جاذبه های طبیعی از دید کارشناسان وگردشگران به ترتیب با میانگین رتبه ای 73/4 و 84/4 و اماکن تاریخی با میانگین رتبه ای 15/4 و 94/3 از سایر گویه های دیگرِ مورد بررسی ، دارای اهمیت بیشتری در جذب گردشگران می باشد .همچنین گویه های مربوط به عدم شناخت منطقه در بین گردشگران ( میانگین رتبه ای 68/4 ) و ضعف امکانات اقامتی و رفاهی ( میانگین رتبه ای 42/4 ) به عنوان مهمترین موانع عدم حضور گردشگران شناخته می شود . بررسی ها نشان می دهد که از دید گردشگران حفظ توان های طبیعی منطقه با میانگین 35/4 ،حفظ فرهنگی بومی با میانگین 65/4 و ایجاد نمایشگاههای عرضه محصولات سنتی و فرهنگی با میانگین 52/4 به ترتیب بیشترین تأثیر را بر جذب گردشگران خواهند داشت.